وارد شوید
داستانی جالب از قدرت طبع شعر ملک الشعرای بهار اولین نماینده مردم درگز در مجلس شورای ملی وقت
می گویند روزی ملک الشعرای بهار در مجلسی نشسته بود و حضار برای آزمایش طبع وی 4 کلمه را انتخاب کردند تا وی آنها را در یک رباعی بیاورد. کلمات انتخاب شده عبارت بودند از: خروس، انگور، درفش و سنگ ملک الشعرای بهار سرود:
برخاست خروس صبح برخیز ای دوست
خون دل انگور فکن در رگ و پوست
عشق من و تو صحبت مشت است و درفش
جور دل تو صحبت سنگ است و سبوست
جوانی خام که در مجلس حاضر بود گفت: این کلمات با تبانی قبلی انتخاب شده اند. اگر راست میگوئید، من 4 کلمه انتخاب میکنم و شما آنها را در یک رباعی بیاورید. سپس این 4 کلمه را انتخاب نمود: آئینه، اره، کفش و غوره. بدیهیست آوردن این کلمات دور از ذهن در یک رباعی کار ساده ای نبود، اما ملک الشعرا شعر را اینگونه سرود
: چون آینه نور خیز گشتی احسنت
چون ارّه به خلق تیز گشتی احسنت
در کفش ادیبان جهان کردی پای
غوره نشده موَیز گشتی احسنت
